Ένζυμο πλύσης

Στη διαδικασία πλύσης με ένζυμα, οι κυτταρινάσες δρουν στην εκτεθειμένη κυτταρίνη στις ίνες του βαμβακιού, απελευθερώνοντας χρωστική ινδικού οξέος από το ύφασμα. Το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με την πλύση με ένζυμα μπορεί να τροποποιηθεί χρησιμοποιώντας κυτταρινάσες είτε με ουδέτερο είτε με όξινο pH και εισάγοντας επιπλέον μηχανική ανάδευση με μέσα όπως χαλύβδινες σφαίρες.

Σε σύγκριση με άλλες τεχνικές, τα πλεονεκτήματα της πλύσης με ένζυμα θεωρούνται πιο βιώσιμα από την πλύση με πέτρες ή την πλύση με οξύ, επειδή είναι πιο αποδοτική ως προς το νερό. Τα υπολειμματικά θραύσματα ελαφρόπετρας από την πλύση με πέτρες απαιτούν πολύ νερό για να απομακρυνθούν και η πλύση με οξύ περιλαμβάνει πολλαπλούς κύκλους πλύσης για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.[5] Η εξειδίκευση των ενζύμων ως προς το υπόστρωμα καθιστά επίσης την τεχνική πιο εκλεπτυσμένη από άλλες μεθόδους επεξεργασίας denim.

Έχει επίσης μειονεκτήματα. Στο πλύσιμο με ένζυμα, η χρωστική που απελευθερώνεται από την ενζυμική δραστηριότητα έχει την τάση να επανακαθίσταται στο ύφασμα («ανάδρομη χρώση»). Οι ειδικοί πλύσης Arianna Bolzoni και Troy Strebe έχουν επικρίνει την ποιότητα του τζιν που έχει πλυθεί με ένζυμα σε σύγκριση με το τζιν που έχει πλυθεί με πέτρες, αλλά συμφωνούν ότι η διαφορά δεν θα ανιχνευθεί από τον μέσο καταναλωτή.

Και σχετικά με την Ιστορία, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η αναγνώριση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του πλυσίματος με πέτρες και οι αυξανόμενοι περιβαλλοντικοί κανονισμοί οδήγησαν στη ζήτηση για μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. Το πλύσιμο με ένζυμα εισήχθη στην Ευρώπη το 1989 και υιοθετήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το επόμενο έτος. Η τεχνική έχει αποτελέσει αντικείμενο πιο εντατικής επιστημονικής μελέτης από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το 2017, η Novozymes ανέπτυξε μια τεχνική ψεκασμού ενζύμων απευθείας σε τζιν σε κλειστό σύστημα πλυντηρίου ρούχων αντί για την προσθήκη των ενζύμων σε ανοιχτό πλυντήριο ρούχων, μειώνοντας περαιτέρω το νερό που απαιτείται για το πλύσιμο με ένζυμα.